Nazwa instytucji finansującej: Narodowe Centrum Nauki
Informacja o finansowaniu lub dofinansowaniu zadania z budżetu państwa lub z państwowych funduszy celowych: Finansowanie ze środków budżetu państwa
Rodzaj dotacji budżetowej lub nazwa programu lub funduszu: MINIATURA 5
Nazwa zadania/projektu: Trójwarstwowe kompozytowe scyntylatory oparte na strukturach epitaksjalnych domieszkowanych granatów LuAG i YAG
Wartość finansowania lub dofinansowania i całkowita wartość zadania/projektu: 49 995 PLN
Kierownik zadania/projektu: Dr Sandra Witkiewicz-Łukaszek, sandra.witkiewicz-lukaszek@ukw.edu.pl
Nazwa jednostki realizującej zadanie/projekt: Katedra Materiałów Optoelektronicznych Instytutu Fizyki UKW
Okres realizacji: 31.08.2021-30.10.2022
Nr umowy/decyzji: DEC-2021/05/X/ST5/00138
Status zadania/projektu: w trakcie realizacji
Obsługa administracyjno-finansowa zadania/projektu: Dział Nauki
Krótki opis zadania/projektu:

Metoda epitaksji z fazy ciekłej (ang. Liquid Phase Epitaxy (LPE)) otwiera możliwość opracowania kompozytowych scyntylatorów typu „phoswich” (ang. „phosphor sandwich”) do rejestracji różnych składników promieniowania jonizującego, a mianowicie do analizy zawartości mieszanych strumieni cząstek i kwantów o różnych głębokościach wnikania w materiał scyntylatora. Takie kompozytowe scyntylatory są strukturami epitaksjalnymi, zawierającymi warstwy monokrystaliczne (WM) materiałów scyntylacyjnych, naniesionych metodą LPE na podłoża, produkowane z objętościowych kryształów scyntylatorów (MK). Kompozyty WM, złożone z „lekkich” scyntylacyjnych materiałów, służą do rejestracji α-cząstek o małych głębokościach wnikania, natomiast podłoża, produkowane z materiałów o dużych gęstościach, są dedykowane do rejestracji kwantów X lub γ z dużą przenikalnością do wnętrza materiałów.

Oddzielenie sygnałów, pochodzących z części warstwowej i podłoża takich kompozytowych scyntylatorów, czyli jednoczesna detekcja cząstek i kwantów, następuje na podstawie rejestracji różnic w kinetyce zaniku scyntylacji. Zastosowanie kompozytowych scyntylatorów zakłada aktywny tryb rejestracji „in situ” składników wiązek jonizacyjnych. Każde ze źródeł promieniowania jonizującego w różny sposób oddziałuje z WM i MK podłożem, a główna różnica między zanikami scyntylacyjnymi powstaje na skutek różnic w grubościach i składach chemicznych materiałów kompozytu.